Je ziet het overal om je heen. Veertigers die de weg kwijt zijn, of beter gezegd: zichzelf kwijt zijn.
Het uit zich vaak doordat ze zich steeds minder op hun plek voelen op hun werk, de voldoening, zingeving of autonomie missen.
Maar daar zit iets onder:
Het is het diepe gemis van jezelf, je echte ik kunnen zijn en laten zien.
Een diep gemis
Het gemis van richting, van een doel in het leven, van zingeving en betekenisvol zijn.
En wat daar vaak bijkomt: Een gebrek aan zelfliefde, omdat je je al zo lang aanpast en niet meer weet hoe je jezelf moet zijn.
Als je jong bent zit je daar meestal niet zo mee. Je wilt gewoon geld verdienen en leven.
Op een gegeven moment verandert er iets.
We zien zoveel dertigers, veertigers en vijftigers die ‘opeens’ last krijgen van psychische klachten of overweldigd worden door emoties waar ze niet goed mee kunnen omgaan.
Net als ik zelf meegemaakt heb.
Onverwerkt trauma
Meestal is dit onverwerkt trauma uit het verleden is dat nu naar boven komt.
Emoties die vroeger niet veilig waren om te voelen of die je niet aankon toen je jonger was.
Zo hebben we allemaal een schild opgebouwd dat ons lang beschermde, dat ons weghield van die oude pijn.
Maar waarom komt het dan nu, vaak in wat we de midlife crisis noemen, naar boven?
Ik zie het graag als een wake up call van boven. Van het universum of hoe je het ook wilt noemen.
Iets dat tegen je zegt: “Wake up! De helft van je leven is al voorbij, dat oude schild beschermt je niet meer, maar belemmert je juist. Je bent nu volwassen, het is tijd om los te laten en te gaan zijn wie je echt wilt zijn.”
Vastgeroest in een rol
Mensen zitten op hun werk vaak zo vastgeroest in een rol. Een rol die ze al zolang spelen dat ze vergeten zijn dat het een rol is. Ze identificeren zich met hun werk, waardoor ze niet meer geloven dat er andere opties zijn.
Je hart, je ziel, welke naam je het ook geeft, wil zichzelf laten zien, zich uitdrukken, zijn potentieel, kracht en liefde tonen aan de wereld.
Maar het hoofd is bang. Want vroeger werd je misschien afgestraft als je ‘anders’ was, je eigen mening gaf of dingen op een andere manier wilde doen.
Je bent echter geen 8 jaar oud meer.
Je bent volwassen.
En halverwege je leven of misschien al verder dan dat.
Het is tijd om aan te kijken en te doorvoelen wat je al die jaren weggestopt hebt. Je kunt dat nu aan.
Dat is je weg naar zelfrealisatie en uiteindelijk het vinden en durven kiezen voor de richting die bij je hoort.
ps: Klaar voor verandering? Start met de introductietraining of vraag een kennismaking voor een Passie Profiel traject aan
