Jeroen wordt vanochtend moe en chagrijnig wakker. Hij hoeft dan wel niet naar kantoor vandaag, maar zodra zijn ogen zich openen gaat zijn aandacht al naar de emails die op hem wachten.
En naar die online vergadering vanmiddag met zijn baas en 3 collega projectmanagers, waarvan hij nu al weet dat er alweer niets zinnigs uit gaat komen.
Eerst maar eens koffie….
Hij is klaar met dat politieke gedoe op de zaak, collega’s die elkaar tegen werken, iedereen die alleen maar aan zijn eigen stukje denkt en wanneer hij een keer een goed idee had dat veel kon opleveren stuitte hij alleen maar op weerstand… De waardering voor zijn inzet is ver te zoeken.
Veel geeft hij er ook niet meer om, het idee dat hij daar echt iets kan bijdragen heeft hij al lang opgegeven. Het is werk, ze betalen zijn salaris, that’s it.
Wat moet je anders?
Hij is 45 inmiddels en het gaat al een jaar of 6 zo door op deze manier. Het vuurtje is uit en het leven kabbelt maar een beetje door, net als zijn relatie. De passie is ver te zoeken.
Maar wat moet je anders? Het salaris is goed, een auto van de zaak en voor de buitenwereld heeft Jeroen het uitstekend voor elkaar. Als hij anderen vertelt over zijn werk komt hij trots over. Genoeg geld, auto, verantwoordelijk voor grote projecten. Ze kijken hem vol bewondering aan.
Goed gedaan kerel, je hebt het voor elkaar….
Ze moesten eens weten….
Hij besteedt een groot deel van zijn dag op vacaturesites om te kijken wat voor opties hij nog meer heeft, maar hij wordt gewoon nergens enthousiast van.
Ik moet het maar accepteren, denkt hij. Dit wilde ik toch zo graag, hier heb ik voor geleerd, hier heb ik ervaring in, ik kan het goed. Er zijn zoveel mensen die het slechter hebben, ik moet niet zo zeuren…
Tuurlijk denkt hij wel eens terug aan die grote dromen van vroeger, het enthousiasme, het vuur in hem, iets doen wat hem echt energie geeft, waar hij zich helemaal op kan storten… Misschien iets voor zichzelf, zodat hij niet meer afhankelijk is van zijn baas en zelf zijn tijd kan indelen…
Maar die gedachte verbant hij snel weer uit zijn hoofd, terug naar de werkelijkheid.
Verantwoordelijkheden
“Ik heb financiële verantwoordelijkheden” “Ik heb een gezin om te onderhouden” “Ik moet blij zijn met deze goede baan”
En zo kwakkelt het maar door en hoe langer hij blijft zitten in zijn baan en zijn manier van leven, hoe meer hij daarmee geïdentificeerd raakt.
“Dit is nou eenmaal wie ik ben…”
En hoe meer hij daarmee geïdentificeerd raakt, hoe lastiger het wordt om dat leventje los te laten om ooit nog iets anders te gaan doen… Het brein houdt nou eenmaal vast aan wat het kent, want dat ziet het als ‘veilig’.
Jeroen is een expert op zijn vakgebied, maar hij heeft zich nooit zo verdiept in menselijk gedrag, in waarom mensen bepaalde keuzes maken en de werking van het brein…
Hij heeft, net als de meesten van ons, op school ook nooit geleerd hoe je erachter komt wat je échte passie is, wat je unieke talenten & vaardigheden zijn, hoe je daarmee een bijdrage kunt leveren aan de wereld die goed voelt voor je en hoe je dat omzet naar een inkomen.
Kennis zonder passie
Op school en tijdens zijn studie werd hij volgestopt met theorie. Ja, een bak kennis heeft hij in huis. Maar niemand die hem hielp met onderzoeken hoe hij die kennis nou het beste kon gaan toepassen.
Hij is er vanzelf ingerold. Die eerste baan na de studie, 25 jaar oud, hij dacht er niet echt over na. Geld verdienen wilde hij nu eindelijk.
Er volgt een promotie en later word hij gevraagd voor een nog betere functie bij een ander bedrijf, in dezelfde sector.
Nooit heeft hij zelf bewust gekozen voor deze carrière. Hij is er gewoon ingerold.
Nu is hij 45, net wakker en staat met zijn kop koffie voor de spiegel.
Wie ben ik eigenlijk? Waar ben ik mee bezig? Hoe is het zover gekomen? Ik leef volledig op de automatische piloot, elke dag hetzelfde. Hoe lang houd ik dit nog vol?
Waarschijnlijk nog wel een tijdje, want Jeroen is inmiddels zo geïdentificeerd met zijn werk en zijn leven.
“Dit is wat ik kan, ik zie geen andere optie zonder er hard op achteruit te gaan”
Dus gewoon weer de dag zien door te komen vandaag…
Mijn boodschap van vandaag is: wees geen Jeroen.
Een uitweg?
Jeroen ziet geen uitweg, maar dat betekent niet dat die er niet is. Jeroen is slim en hoogopgeleid, maar hij is geen expert in het ontdekken van zijn passie en het identificeren, durven aankijken en oplossen van zijn beperkende overtuigingen.
Zijn ego gelooft daar ook niet in, want toegeven dat er wel een uitweg is betekent ook direct toegeven dat hij al 6 jaar zit aan te modderen en er zelf niet uitkomt… Dat gaat zijn ego nooit willen accepteren, daar is het veel te sterk en eigenwijs voor. Hij moet het maar alleen op kunnen lossen, als er al iets op te lossen is, daar is hij slim genoeg voor vindt hij.
In de afgelopen jaren hebben we met ons team meer dan 1000 mensen geholpen die dezelfde kant op gingen als Jeroen.
Het grote verschil van deze mensen met Jeroen was: ze durfden de confrontatie met hun eigen ego aan en gaven toe:
“Ik kom er niet uit, ik weet niet of er een uitweg is, ik zie het nog niet, maar ik ben hier geen expert in. Ik weiger echter nog jaren weg te kwijnen op een plek waar ik niet wil zijn dus ik zoek hulp en ga aan de slag”
Wanneer jij klaar bent om weer te gaan leven, persoonlijke en financiële vrijheid wilt ervaren en wanneer je resoneert met onze boodschap en missie, boek een vrijblijvend oriëntatiegesprek voor Het Passie Profiel. Er is geen situatie die we nog niet meegemaakt hebben.
Dan ziet je leven er over een tijdje compleet anders uit, beloofd.
Blijf gezond, neem wat reflectiemomentjes voor jezelf deze week over je leven en geniet vooral. Want het leven is fantastisch.
